[Cas] Ivory & Ebony

Had ze er zin in? Ja. Was ze nerveus? Ook zeer zeker een ja. Rey hield haar adem eventjes in om het vervolgens door haar neus weer naar buiten te laten glippen. Ze had het hier met Alain over gehad en in eerste instantie had het een goed idee geleken. Maar nu waren haar handen ijskoud en bezweet en liep er een dikke Ragdoll kat rond haar benen heen te zwieren. Nogmaals haalde ze diep adem om haar kloppend hart iets te bedaren. Ze had jaren geleden voor het laatst een piano aangeraakt. De druk die op haar uitgeoefend was, was bijna traumatisch voor haar. Waarschijnlijk vond de vriend van haar broer haar achterlijk, drukte ze weer de verkeerde toetsen in. Met een beetje een mistroostige blik keek ze naar de piano die in de theaterzaal stond. Ze hadden hem gereserveerd. Voorzichtig, alsof de piano haar kon bijten, nam ze alvast plaats op de brede kruk, waarna ze de ivoren toetsen alvast indrukte in een wijsje wat ze nog kende van toen ze jong was. Het kwam vrij vloeiend uit haar vingers, met dank aan de haast militaire precisie van haar voormalige lessen.

Ze liet zich langzaam wegzakken in de muziek die ze speelden terwijl noten door de lege zaal zweefden. Haar vingers speelden melodieen die haar hoofd allang weer vergeten was en ze vond er enig comfort in. Desondanks was ze absoluut niet professioneel. Ze had al jaren niet meer gespeeld en haalde af en toe een verkeerde noot, drukte een toets verkeerd in en had de timing verkeerd.

Totdat een plotselinge stem haar op liet schrikken. Een aantal harde tonen verlieten de piano terwijl ze een aantal toetsen tegelijk indrukte. Een ietwat schuchtere blik ging omhoog terwijl ze naar de vriend van haar broer keek. Ze had hem altijd al enigszins intimiderend gevonden, maar nu hij haar moest helpen voelde ze zich al helemaal een last. ”Uhm.. Dank je.. Het is.. lang geleden enzo maar ik denk dat ik het wel leuk vind..”

Rey knikte wat stijfjes toen de jongen aangaf dat dit zijn eerste keer was, dat lesgeven iets nieuws voor hem was. Rey haar vinger gleed wat ongemakkelijk over de toetsen heen, het gladde gevoel gebruikend als een manier om weer iets te kalmeren. Wat als hij hier alleen was door Alain en het stiekem heel erg vervelend vond…

De gedachtenstroom werd enigszins bruut afgekapt door een vraag. Wat wist ze nog? Haar hoofd ging meteen op zwart in een blackout. Wat wist ze nog? Wist ze uberhaupt nog wat? Wie was ze eigenlijk? Wat was het leven? Ze drukte de toets in haar spanning perongeluk in en schoot iets rechter omhoog op de kruk. ”Ik.. uhm.. Nou..” Stamelde ze, ”Mijn.. vorige docent liet me vooral.. liedjes naspelen.. Ik weet niet of ik uberhaupt.. iets.. weet..” Haar stem stierf iets af, verloren. Kleine ijskristallen verspreidden zich vanuit haar vingers over de toets waarover ze wreef. Oh nee... Oh nee.. Ijskoude horror zakte door haar maag heen. Ze was haar bandje vergeten.