Safety measures

Leuk was anders, maar helaas was er aan heel de situatie maar weinig leuks. In elk geval leek Alain zich toch te hebben neergelegd bij het idee een pistool in huis te hebben. Zelfs al werd het nooit gebruikt — en daar hoopte Casimir op — gaf het toch enige zekerheid. Met Justy hadden ze geluk gehad, maar wie weet hoe het anders had kunnen aflopen. Hij knikte kort, voor hij los liet om zich tot de tafel te richten.

Ergens waar ze het niet iedere keer zouden zien. Dat betekende dat veel plaatsen al afvielen. Op zich had hij er geen problemen mee om er vaker mee geconfronteerd te worden. Rustig pakte hij het ding op, voelde het koude metaal tegen zijn huid. “In de auto misschien?” In een doos in het koffer. Hij gaf nooit iemand een lift en moest niet vaak in het koffer zijn. Het kon zelfs bij de reserveband gestoken worden. Al klonk het niet als de beste plek.

Met een zachte zucht stak hij het pistool weer in de zak zodat ze er nu niet meer naar moesten kijken. “Voorlopig kan het altijd in één van mijn schuiven,” zei Casimir waarbij hij zijn schouders ophaalde. Zeker als het in deze zak bleef zitten was het geen probleem.

Nu dat ze een pistool hadden, was het belangrijk om te leren hoe ze ermee om moesten gaan. Casimir maakte een mentale notitie om Kylian erom te vragen. Als de man het zelf niet kon, kende hij vast wel iemand. Naar een schietclub gaan was vast niet het beste idee.

Eén wenkbrauw schoot naar boven. Niet bij zijn t-shirts. Dat was specifiek. “Eh— is goed, niet bij mijn shirts,” herhaalde hij om de andere te laten weten dat hij het had gehoord. De reden ontging hem, zelfs stond de andere daar in een shirt van hem. Ondertussen was het zo normaal, dat het hem niet eens op viel wanneer Alain weer eens zijn kleren aan had.

“Het is oké,” zei Casimir eerlijk terwijl hij het zakje vast nam. Het idee een pistool in huis te hebben, was alsnog vreemd. Maar het ging niet weg. “Ik zal hem bij mijn kousen leggen. Misschien vinden we later nog een betere plek.” Hij ging er niet vanuit dat ze hem direct nodig hadden, maar in elk geval wist Alain waar die lag. Als hij er echt bij uit de buurt wilde blijven, wist hij welke schuif te ontwijken.

Casimir keek nog even naar Alain meteen kleine glimlach, voor hij naar de slaapkamer ging om het pistool op te bergen. Die hadden ze nu niet nodig.