We gaan allen ten onder 2.0

Ah, daar was het: de grote gele geile M. En nee, niet de metro. Pippa had geen bril nodig, en zelfs dan zou ze deze 'M' herkennen van een kilometer afstand. Vaak genoeg maakte ze haar tripjes naar de Maccie, of dat nou sober of "niet nuchter" was. Vandaag was het gelukkig de eerste optie.

Was er iets beter dan naar de Mac gaan als je midnight cravings had? Nee, vast niet.

Toen ze eenmaal binnen was bevond ze zich al snel bij één van die handige bestelpalen. Er was nog een andere, maar die was zoals het bordje zei kaduuk. Nou ja, er was toch niemand die in de rij stond. Met een frons op haar hoofd begon ze aan de moeilijkste keuze van vandaag: wat ze allemaal wilde eten.

Ze moest maar beginnen met een burger kiezen, dat was ook moeilijk genoeg. Zeker omdat Pip eigenlijk geen vlees mocht eten in het openbaar. Zou ze het kunnen maken om toch een hamburger te bestellen? Even keek ze rond in het filiaal maar er was niemand behalve de werknemers. Zouden die doorhebben wie ze was? Er hoefde maar één iemand te zijn die haar herkende en—

En dan was er nog het feit dat ze eigenlijk voor wat gezonds moest gaan. Figuur enzo. Maar ze had wel honger.. "Hmm," een bedenkelijk geluid verliet haar lippen. De keuze was zo lastig dat ze niet door had dat er inmiddels wel iemand stond te wachten. Misschien dan toch maar friet.. dat was vegetarisch.

Maar ze wilde zo graag een burger.