Too hot to handle

Drie uur. Ze klikte een bericht op de horloge weg, voordat haar arm weer langs haar lichaam zakte. Haar ogen knepen zich dichter bij elkaar om in de felle zon nog wat uit te maken van wat zich voor haar bevond. Het weer stond ondertussen op standje zomer, vandaag tikte het zulke temperaturen aan, dat ze zich het liefst terug had getrokken op het strand voor de rest van de namiddag. Maar helaas, dat ging niet. Ze had andere afspraken. Afspraken waar ze niet veel zin in had.

Het was op een gegeven punt zelfs zo warm dat ze haar blouse had uitgetrokken en om haar middel had geknoopt. Het zwarte topje eronder bood een stuk meer verkoeling dan de lange mouwen, en ze moest eerlijk toegeven dat de complimenten die haar kant op waren gekomen wel voor.. een egoboost hadden gezorgd. Hoe vaak train je? Had een studente in de rij aan haar gevraagd, nadat ze al meerdere malen naar haar armen had gestaard. Leuke tattoo! Weerklonk de stem van de vrouw achter de balie terwijl ze de bestelling aannam. Het was duidelijk dat Elvira niet vaak genoeg gezien werd in een shirt - en heel misschien moest ze dat vaker doen want hallelujah, ze had haar nummer uitgegeven aan de knappe vrouw van de ijskraam.

Kwart op drie. De deur van het lokaal op de 1e verdieping ging open, en meteen werd ze verwelkomd door de hitte, gemengd met frisse lucht. ”Hey,” Weerklonk haar stem, nonchalant, alhoewel ze laat was. Haar blik viel direct op de papieren die al over de tafel lagen verspreid, Evangeline was duidelijk voorbereid. Perfect, dat betekende dat ze hier geen uren hoefden te zitten.

”Deze is voor jou.”

Demonstratief hield ze een van de twee milkshakes in haar handen op, waarna ze deze op de tafel zette en richting Eve haar spullen schoof. Vriendelijkheid? Of eigen belang? Ik weet het antwoord, weet jij het? ”Ready?” Verbrak ze de stilte weer, terwijl ze haar laptop openklapte alsof ze er al de hele tijd zat.

Afgeleid. Ze humde op Evangeline’s woorden, terwijl ze de documenten die ze had voorbereid op de computer opende. Misschien als dit snel voorbij kon zijn, konden ze beiden nog een beetje genieten van de rest van de dag, en de rest van hun zomer. Al had ze zo’n bruin vermoeden dat dat.. niet ging gebeuren. ”Ik kon er niets aan doen dat het druk was bij de ijskraam.” Ze bewoog de aardbeienmilkshake dichter bij haar lippen en nam een slok van de koude vloeistof, een verlichtende zucht rolde over haar lippen. Heerlijk. Afwezig bewogen haar vingers over de - in zwarte marker geschreven - nummers die op haar cup stonden. Overduidelijk en niet te missen: een telefoonnummer. Kon zij er wat aan doen dat iemand enkele minuten uit haar tijd wilde stelen voor een mogelijke get-together later? Eve moest niet zeuren, ze had nog geen tijd genomen om het telefoonnummer in haar telefoon op te slaan.

De papieren lagen al klaar. Elvira nam haar zoete tijd om ze door te nemen, de research, vorige feesten, het budget. Eindelijk, na wat waarschijnlijk een eeuwigheid duurde in deze snikhete ruimte, verbrak ze de stilte. ”Ik heb gekeken naar deze zalen die SU aanbiedt tegen een goedkoop prijsje-” ze wees naar de documenten over het budget. Natuurlijk vielen die zalen ruim binnen budget, maar.. ”En ik zal je de moeite besparen om langs te gaan, unless you don’t believe me, maar..” haar blik gleed naar de brunette die nog steeds in de raamopening zat. Het zal haar een worst wezen als Evangeline de moeite wilde doen om alsnog te gaan kijken. ”Het zijn basically glorified gymzalen, saai, ongezellig, snikheet.” Zoals deze ruimte.

”Dus ik stel voor buiten Harrington te kijken. Duurder? Ja. Beter? Zeker.” Ze haalde haar wenkbrauwen op. Wilde Eve net zo hard haar best doen om dit het feest van de eeuw te maken, of was dat enkel haar eigen ambitie? ”Unless saai en ongezellig is waar jij voor wil gaan.” Het budget had vast bewegingsruimte.. ze konden vast wat fixen.

Een zucht rolde over haar lippen. Waarom moest ze nou altijd zo moeilijk doen? Vijftien minuten en ze was niet eens met lege handen aangekomen. Al zag ze de brunette ook geen aanstalten maken om de milkshake aan te nemen. Ondankbaar, noemen ze dat. ”Ik zag dat de zon al de hele middag op de ramen brandde en aangezien ik weet dat hier geen airco is dacht ik-” ze schoof de milkshake nu ietwat geïrriteerd richting het uiteinde van de tafel, dichterbij waar de brunette zat. Kijk, je hoeft niet eens op te staan, lui kind. ”Misschien als je brein niet compleet oververhit is, valt er nog wat met je te praten.” Haar kaken klemden zich op elkaar. ”Dus please doe jezelf een plezier, zelfs ik vind het hier godverdomd heet.” En voor iemand die nooit klaagde over het weer, zei dat genoeg.

Het budget was uitermate triest. Geen wonder dat de feesten van voorheen teleurstellend en matig waren. Elvira haalde haar schouders op. ”We kunnen geld ophalen?” Ze klikte wat door wat webbrowsers, een frons op haar gezicht terwijl ze zocht naar oplossingen. ”We kunnen alumni benaderen. Belangrijke mensen die vast wel een gunst over hebben hier en daar. Er moet vast iets zijn dat we kunnen doen om te voorkomen dat dit net zo teleurstellend als de vorige jaren wordt.” Amberen ogen scheurden zich los van de laptop, waarna ze Evangeline’s blik vasthield.

Gepuzzeld keek ze de brunette aan, vingers tikten op de beker van de aardbeienmilkshake. Ze zag er niet gay uit. Drong een intrusive thought naar voren, haar frons versterkte. ”Of wil je hier soms makkelijk van af zijn en Sanctum’s nieuwe teleurstelling worden?” Zij niet, in ieder geval. ”Ik kan het ook alleen doen.” Haar blik scheurde zich nog steeds niet van de brunette af. Nee, haar gaydar was niet zó hopeloos. Die bartender had het fout. Hmn.

Bedankt. En daar was het dan, het woord dat ze niet uit Evangeline’s mond had verwacht te horen. Zacht en stil, een fluistering waar menig persoon niks van zou horen. Een van haar mondhoeken krulden zich omhoog, terwijl amberen ogen voor een seconde de brunette vonden die een slok nam van de milkshake. Kijk, was dat nou zo moeilijk? Een comment lag op het puntje van haar tong, want je zou bijna vragen wat de ander zojuist gepreveld had - maar misschien moest ze deze korte victory nemen voor wat het was. At least hoefde ze nu niet met een veel te oververhitte Evangeline te handelen, dat maakte haar leven enigszins makkelijker.

Haar muis hoverde over een link over crowdfunding, maar er werd niet geklikt. Amberen ogen hadden zich van het laptopscherm afgescheurd en bekeken de kleine brunette, een gepuzzelde frons speelde rond haar gelaat. Hoe ze daar zo zat.. zou het dan toch? Haar blik gleed over de vrouw haar postuur. De woorden drongen veel te laat door, en het feit dat rode ogen zich op haar hadden gepind - oh, schok schoot door haar gelaat, waarna haar blik omhoog schoot om zich in de rode kijkers van de ander te haken. ”Oh, nee, eh- ik-” Ah yes, brein, werk. Gay. Nee. Godverdomme, kut bartender en zijn gaydar. ”Ik vroeg me af-” haar blik gleed terug naar de laptop, de frons versterkte. Waar zat ze aan te denken? Ja, nee.

”Of ik niet beter chocolade had kunnen bestellen.” Dit was aardbei.

Ah yes, perfecte safe. Precies waar haar gedachten zojuist over gingen. Stop it. Beviel ze zichzelf, terwijl ze op de link klikte om verder ideeën op te doen.

Ongemakkelijk bewoog ze in haar stoel toen ze haar ogen eindelijk van de brunette afscheurde. Dat was .. laten we dat niet nog een keer herhalen. Het laatste wat ze wilde was nog een ruzie provoceren, want ze leken wel een stelletje kinderen als ze iedere keer dat ze elkaar zagen op de grond lagen. Haar hand gleed onbewust naar de plek waar de vrouw haar knie contact had gemaakt met haar buik.

De milkshake was oké. Ze nam een slok van haar eigen milkshake, knikte droogjes. ”Ah, oké, fijn. Gelukkig.” Hnnng. Door naar het volgende onderwerp, snel, graag. Zonder haar blik nog een keer op de brunette te richten luisterde ze bedenkelijk. ”Nee nog nooit..” Antwoordde ze. ”Maar?” Ze klikte wat door google, klikte de useless links weg die haar niet genoeg info konden geven voor wat ze wilde. Als ze een fundraising deden, hadden ze een expert nodig, en helaas was Eve dat - ze had de foto’s wel gezien, waaronder een die ze ooit per ongeluk had geliked. Oeps. Haar amberen blik scheurde zich met tegenzin van de laptop af om weer haar kant op te kijken.

”Ik denk dat we het niet kunnen houden op dit budget.”

Dus misschien moesten ze het proberen. Ook al had ze er weinig zin in om zoveel samen te werken. Als het moest, dan moest het. Zolang ze niet weer ergens op de grond eindigden, of Eve haar knie weer in haar buik terecht kwam, was ze tevreden.

Voor een fundraiser had je een goed doel nodig. Een doel dat mensen aansprak, waar ze voor wilden betalen. Ze zou niet zeggen dat een openingsfeestje voor de SU bijzonder veel betalende mensen zou trekken, de enige mensen die profijt hadden van zo’n feest waren studenten, en studenten waren skeer. Ze hadden dus iets nodig, iets dat aandacht trok..

Haar ogen werden groter toen ze de telefoon die naar haar toe werd geschoven oppakte. Maid Café. ”Ah, ja..” rolde er in herkenning over haar tong, nog voordat ze er erg in had. Een frons verscheen op haar gelaat terwijl ze door de pagina scrolde, tot haar vinger twijfelachtig boven een foto bleef hangen. Ahem. Ze schraapte haar keel, amberen ogen haakten zich in de blik van de ander.

Was dat wel zo’n goed plan? Haar vrienden zouden haar úitlachen. God. ver. domme. Ze klemde haar kaken op elkaar. ”Dus je wil- jij- ik- dit..” En dan.. dan moest ze zelf ook.. god. En al die mensen, die mannen met hun opmerkingen. Elvira, in een maid kostuum. Dat was vragen om problemen. Een verkeerde hand van een vent en er werd een neus gebroken-

Een diepe ademhaling verder en ze schoof de telefoon terug, vergeten dat het juist op Evangeline’s foto stond. ”Ik denk niet dat ik- Ik weet niet of het een goed-” Ze snoof diep uit. ”Het zal wel veel geld opbrengen..” Want wie wilde dat nou niet zien. Sanctum University’s finest in maid kostuum. Haar gezicht vertrok, niet in staat om haar displeasure regarding this in te houden. ”Oké..” Als het moet. ”We doen het.”

…

”Hoe erg zijn de opmerkingen?”

Ze had hier géén zin in.

Er waren zoveel redenen om het niet te doen. Ten eerste, zou ze compleet voor schut staan. Ten tweede, zou het een grotere crowd aan mannen trekken dan vrouwen. Ten derde.. haar blik gleed van de telefoon omhoog naar Evangeline. Ze zouden het samen moeten doen, want oh boy, wat zouden ze veel geld opbrengen. Genoeg om voor de venue te betalen, genoeg om alles uit de kast te halen voor het beste feest van het eeuw. Iedereen zou hun fundraising vergeten, iedereen zou praten over het feest. Een reputatie die niemand meer kon overschaduwen. De rector zou ze niet alsnog van school kunnen schoppen..

De blos die zich rond de wangen van de vrouw trok ging niet compleet unnoticed. Haar mond opende, en sloot weer. Een frons verder en ze.. ”Het zal vast niet zo erg zijn geweest, toch?” Vroeg ze schaapachtig, om het topic weg te brengen van de.. ja, de foto.

Haar blik verstarde, lippen trokken zich omlaag en de vrouw schudde zonder het door te hebben met haar schouders. Dat was gewoon.. ”Disgusting,” het woord rolde met afgunst over haar lippen. ”Die perverse.. vieze.. mannen.” Ze sloot haar ogen en wreef over haar neusbrug, alsof de gedachte eraan al een hoofdpijn van hier tot het einde van Aetheria veroorzaakte. ”Hoe deal je daar zelfs mee, Evangeline?” Ze schudde haar hoofd. Kijk, en dit was waarom zij gay was, en Eve niet. Heel duidelijk verschil. ”Ik zou ze echt-” Ja, eh, misschien kon ze beter als bodyguard gaan die dag. Gadverdamme.

Net waar ze zin in had. Van die vieze, perverse mannen die hun opmerkingen niet bij hun konden houden, omdat ze nooit hadden geleerd op hun tong te bijten. Van die mannen die wellicht hun handjes ook niet thuis konden houden, want ah, het was toch geheel innocent? Ze drukte haar wijsvinger en duim over haar neusbrug.

”Wat? Nee, natuurlijk niet.” Ze schudde met haar hoofd, waarna ze haar rug rechtte en een zucht over haar lippen liet rollen. ”Ik overleef een stel disgusting mannen wel, hell, ik heb erger meegemaakt.” Een grijns trok rond haar lippen terwijl ze haar ogen opende. ”Bovendien, als we dit doen, dan doen we het samen. Ik ga je niet alleen door die shit laten gaan en dan-” Met de eer pronken.

De ijskoude wind trok over haar blote armen, een shiver niet te onderdrukken. Amberen ogen richtten zich op de brunette, enkel om te zien dat de nonchalante houding die ze enkele seconden geleden nog had was verdwenen. Benen dichterbij getrokken, handen stevig om haar bovenbeen geklemd. En die ijskou.. Ohnee.

”Alles oké?”

Wenkbrauwen trokken zich wederom dicht bij elkaar. Had ze weer iets verkeerds gezegd? Ze waren het er toch over eens.. dat het gewoon.. disgusting was? Of.. vond Evangeline van niet? Was ze er wel oké onder? Was dit een straight ding dat ze nooit zou begrijpen?

Een ijskoude windvlaag trok door de kamer, alsof de niet bestaande airco ineens was aangezet op graadje vrieskist. Elvira trok haar armen over elkaar heen, kreeg bijna de neiging om haar blouse weer aan te trekken. En dat met dit snikhete weer.

De frons groeide toen haar blik zich focuste op de nagels die de brunette in haar eigen been had geslagen. Maar dat was niet alles, het was de laag ijs die zich over haar bovenbeen ontfermde die toch - ja, wat was het woord ervoor? Unsettling? De vrouw schoof wat opzij met haar stoel, alsof ze klaar was ieder moment de ijspegel des doods te ontwijken.

Alles oké?

Geen antwoord.

Grote ogen keken toe hoe het ijs uiteindelijk verdween en de vrouw haar spullen bijeen raapte. Ze zou het café berichten en dan contact opnemen met haar. En- ”O..oké..” De frons groeide enkel. Was het concern? Schuldgevoel? Ze wist het niet. ”Wacht, maar je-“ hopeloos. ”Milkshake…”

Waarom had ze het gevoel alsof ze iets verkeerds had gezegd?